Pada satu ketika, bapanya dihantar bertugas di sempadan Afghanistan dan kerana tertarik dengan keadaan di negeri itu, beliau mengambil keputusan bermastautin di sana.

Sejak kecil, Jamaludin menunjukkan bakat, kecerdasan otak dan kepintaran yang dimiliki sehingga membolehkan beliau mendapat didikan agama yang mantap.

Pada mulanya beliau belajar bahasa Arab seperti nahu, saraf dan sastera. Kemudian mengkaji ilmu syariat seperti tafsir, hadis, fiqh, usul fiqh, ilmu kalam, tasauf, sejarah, falsafah, mantik, politik, akhlak, ilmu jiwa, ilmu falak dan teori kedoktoran ilmu kajian tubuh manusia.

Selepas tamat pengajian, Jamaluddin merantau ke India dan di sana beliau belajar ilmu matematik peringkat tinggi mengikut cara dan sistem moden.

Sekembali ke negaranya, Jamaluddin berkhidmat dengan pemerintah tetapi disebabkan kepincangan berlaku dalam kerajaan, beliau mengambil keputusan keluar meninggalkan tanah air.

Beliau tidak menetap di sebuah negeri saja bahkan beliau berpindah-randah menyebarkan seruan dan pengajarannya ke mana saja beliau pergi antaranya ke Arab, Mesir, Turki, Iran, Iraq, Eropah, Russia, England, Paris hingga Amerika.

Jamaluddin juga menulis pelbagai masalah dan krisis dalam majalah dan akhbar di Arab dan Eropah.

Pengalaman, pemikiran serta keahliannya itu menjadikan beliau seorang tokoh besar dunia pada masa itu.

Ketika di Mesir, beliau bertugas di Universiti Al-Azhar. Disebabkan pengaruh yang mendalam serta pengalaman luas, kuliah syarahannya mendapat sambutan hangat daripada golongan cerdik pandai.

Dari Mesir, Jamaluddin Al-Afghani ke Turki dan tokoh terkemuka di sana sangat terpengaruh oleh pengajarannya.

Pada 1871 beliau sekali lagi kembali ke Mesir lalu menghabiskan masanya bagi membangkitkan semula kegemilangan umat Islam dan ajarannya.

Jamaluddin Al-Afghani turut mengembara ke Paris dan dari sana beliau ke Moscow serta menetap lebih daripada empat tahun.

Di sana, beliau berjaya memujuk Maharaja Czar Russia membenarkan rakyatnya yang beragama Islam supaya menerbitkan serta menggunakan Al-Quran serta buku agama lain dengan bebas.

Jamaluddin Al-Afghani menekankan hakikat bahawa keteguhan sesebuah negara tidak bergantung kepada tenteranya bahkan kepada semangat rakyatnya, akhlak serta keteguhan perpaduan mereka.

Beliau sentiasa berpendapat umat Islam merosot akhlaknya dan lemah semangat serta dikuasai oleh hawa nafsu yang buas.

Beliau menaruh keyakinan penuh bahawa kekuasaan negara Barat ke atas negara Islam amat bahaya dengan keadaan demikian jika umat Islam tidak berubah, mereka pasti akan menerima nasib lebih buruk lagi.

Oleh yang demikian umat Islam hendaknya bangkit untuk mengembalikan maruah agama dan diri mereka sebagai umat yang mulia lagi terpuji.

Pejuang Islam yang gigih lagi dinamik ini menghembuskan nafasnya yang terakhir di bandar Constantinople, 9 Mac 1897.