IMAM MUSLIM Imam Muslim adalah ulama hadith yang kedua besar selepas imam al-Bukhari. Ulama lain yang menghasilkan kitab-kitab Sunan Sittah ialah Sunan al-Nasai’, sunan Abu Daud, Sunan al-tarmidhi. Mereka ini digelar al-khutub al-khamsah. 5 kitab ini dianggap sumber hadith yang terpenting. Kitab keenam hadith ialah Sunan ibnu Majah kerana ia sangat penting dalam ilmu fiqh. Sesetengah ulama’ memasukan Sunan al-Darini, Mubarak bin Muhammad bin al-Athir meletakkan al-muwatta’ karangan al-imam Malik bin Anas sebagai kitab hadith yang keenam. Nama beliau ialah Abu Husayn Muslim bin Hajjaj al-Qusyairi al-Naysaburi. Dilahirkan pada tahun 204H dan wafat pada 261H di Naysaburi. Mula mempelajari hadith pada usia 15 tahun iaitu pada 218H dengan melakukan rehlah atau pengembaraan dari satu tempat pengajian ke tempat pengajian lain. Setengah pendapat mengatakan pada 220H iaitu pengembaraan ke Makkah untuk menunaikan Haji sambil berguru dengan beberapa ulama’ seperti Qa’nabi. Ada juga pendapat rehlahnya bermula pada 230H iaitu ke iraq, Syria dan Mesir untuk mempelajari hadith. Di antara guru-guru imam Muslim ialah Zuhair bin Harb, Sa’id bin Mansur, ‘Abd. Bin Humaid, Dhuhaili, al-Bukhari, ibn Abi Syaibah dan ibn Ma’in. Bilangan penuntutnya sangat ramai, penuntut-penuntut yang masyhur ialah al-imam Tirmidhi, ibn Abu Hatim, ibn Khuzaimah dan lain-lain. Imam Muslim seorang saudagar yang kaya dan mempunyai peribadi yang mulia sehingga Dhahabi menggelarnya Muhsin Naysabur. Di antara karya beliau ialah al-asma’ wa al-kuna, ifrad al-Syamiyin, al-aqran, awham al-muhaddithin, al-sahih al-musnad, al-musnad al-kabir dan sebagainya. Sahih Muslim adalah ringkasan daripada judul sebenar iaitu al-Musnad al-sahih, al-Mukhtasar min al-Sunan, bi Naql al-‘adl ‘an Rasulillah. Hadith-hadith yang disusun oleh al-imam Muslim dalam sahihnya dianggap oleh kebanyakan ahli hadith sebagai hadith yang paling sahih selepas sahih al-Bukhari. Imam Muslim berkata “ Aku kumpulkan hadith-hadith itu supaya aku dan orang yang menulis hadithku mempunyai satu kumpulan hadith yang tidak diragui kebenarannya”. Tujuan al-imam Muslim menyusun sahihnya ialah reaksi persoalan semasa yang berlaku pada zamannya. Beliau menyusun hadith sahih yang menjadi rujukan ulama’ untuk merumuskan hukum syarak kerana sahih Bukahri disusun mengikut bab, agak sukar orang yang tidak ahli hadith mencari sesuatu hadith di dalamnya. Sebab kedua adalah gerakan Zindik yang berleluasa memalsukan hadith, ini bertujuan menjaga aqidah dan kepercayaan umat Islam. Imam Muslim mengambil masa 16 tahun untuk menyusun kitabnya dengan membuat kajian terhadap 300 000 hadith yang dikumpul diperingkat awal. Hanya 7275 hadith sahaja yang dianggap sahih oleh imam Muslim yang tidak berulang sebanyak 4000 hadith. Kitab sahihnya dibahagikan oleh Muslim kepada beberapa tajuk yang dinamakan kitab yang berjumlah 54 kitab. Sahih Muslim berbeza dari sahih Bukhari kerana ia disusun menurut tajuk kitab dan sahih Bukhari bab. Ini memudah orang Islam membuat rujukan dan mengeluarkan hukum darinya. Beliau menerangkan kelainan lafaz pada sesuatu riwayat. Imam Muslim mensyaratkan bahawa hadith yang diriwayatkan oleh para periwayat yang thiqah hingga sampai peringkat sahabat dan sanadnya pula mestilah berhubung hingga sahabat yang menerima hadith dari Rasulullah s.a.w., begitulah ketelitian imam Muslim. |
